Ήταν ένα από τα απόλυτα αρσενικά που έβγαλε η ανθρωπότητα και η έβδομη τέχνη.
Ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς στην ιστορία του σινεμά.
Ένας πολυπράγμων άνθρωπος με πάμπολλα ενδιαφέροντα δουλεύοντας σε αρκετές εργασίες, από γαλατάς, bodybuilder, μοντέλο, οδηγός φορτηγού, καθαριστής σε τυπογραφείο, pool boy, υπάλληλος γραφείου τελετών, ώστε τελικά να καταλήξει στην ηθοποιία, ενώ παραλίγο κόντεψε να γίνει ποδοσφαιριστής.
Γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1930 στο Εδιμβούργο της Σκωτίας, μεγαλώνοντας στα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Κύριες και κύριοι αυτός ήταν ο ένας και μοναδικός Σον Κόνερι.
Κι οι στιγμές που μας πρόσφερε όπως και η ανεξίτηλη αρρενωπή προσωπικότητά του έκανε εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως να υποκλιθούν μπροστά του, και για να τις θυμηθεί όλες θα πρέπει να τις καταγράψει προσεκτικά και να τις βάλει σε σειρά πράγμα που θέλει τεράστιο κόπο.
1)Εγκατέλειψε το σχολείο στα 13 του και έκανε διάφορες δουλειές όπως αναφέραμε, προτού ενταχθεί στα 16 του, στο Βασιλικό Ναυτικό, απ’ όπου, όμως, απολύθηκε τρία χρόνια αργότερα για ιατρικούς λόγους, καθώς είχε έλκος στο στομάχι.
2)Πέραν των πολλών ασχολιών του και παθών του, ήταν θαυμαστής του Body Building, και μάλιστα, συμμετείχε και σε διαγωνισμό για τον «Μίστερ Υφήλιος», κατακτώντας την τρίτη θέση.
3)Ήταν φίλαθλος του ποδοσφαίρου. Το 1950 άρχισε να παίζει στο εφηβικό τμήμα ως δεξί εξτρέμ με το νούμερο 7 στην πλάτη, στην ομάδα της Μπόνιριγκ Ρόουζ.
Το καλοκαίρι του 1953 η ομάδα της Μπόνιϊγκ Ρόουζ έκανε περιοδεία στο Βορρά της Αγγλίας και έπαιξε ένα φιλικό κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Ολντ Τράφορντ.
Ο προπονητής της Μαν Γιουνάιτεντ Ματ Μπάσμπυ, εντυπωσιάστηκε από το Νο.7 της σκωτσέζικης ομάδας και μετά το τέλος του αγώνα του πρότεινε ένα συμβόλαιο 25 λιρών τη βδομάδα. Αν και σήμερα φαντάζει αστείο όταν ο Ρούνεϊ παίρνει 300.000 λίρες τη βδομάδα, τότε ήταν μεγάλο το ποσό.
«Ήθελα πάρα πολύ να δεχτώ επειδή λάτρευα το ποδόσφαιρο. Αλλά συνειδητοποίησα ότι ένας τοπ κλας ποδοσφαιριστής θα έχει τερματίσει το δρόμο του στα 30 του και εγώ ήμουν ήδη 23. Αποφάσισα να γίνω ηθοποιός και αυτό αποδείχτηκε μια από τις πιο σοφές επιλογές της ζωής μου».
Ήταν φανατικός φίλαθλος της Σέλτικ, μέχρι που για λόγους που τον δυσαρέστησαν έγινε οπαδός της Ρέιντζερς στην οποία για ένα διάστημα συνείσφερε και οικονομικά.
4)Ήταν ο κορυφαίος Τζέιμς Μπόντ σύμφωνα με ψηφοφορία των θαυμαστών του θρυλικού πράκτορα παγκοσμίως.
Από το 1962 και για 21 ολόκληρα χρόνια, υποδύθηκε τον ρόλο του επτά φορές. «Δρ Νο» (1962), «Από τη Ρωσία με αγάπη» (1963), «Επιχείρηση Χρυσοδάκτυλος» (1964), «Επιχείρηση Κεραυνός» (1965), «Ζεις μονάχα δυο φορές» (1967) «Καζινό Ρουαγιάλ» 1967, «Στην Υπηρεσία της Αυτής Μεγαλειότητος» (1969), «Τα διαμάντια είναι παντοτινά» (1971), και το «Ποτέ μη λες ποτέ» (1983).
5)Το 1964 υποδύθηκε τον πλούσιο εκδότη Μαρκ Ρούτλαντ έναν τύπο αλαζονικό, κτητικό και βιαστή πλάι στη μυστηριώδη Μάρνι-Τίπι Χέντρεν, στην ταινία «Μάρνι» του Άλφρεντ Χίτσκοκ.
6)Το 1965 στην ταινία του Σίντνεϊ Λιούμετ «Ο Λόφος», παίζοντας τον απείθαρχο αρχιλοχία Ρόμπερτς, που στάλθηκε για «επανένταξη» σε μια φυλακή – στρατόπεδο στην έρημο της Λιβύης και αναγκάστηκε, μαζί με τους άλλους φυλακισμένους, να υπομείνει σαδιστικές τιμωρίες, ταπεινώσεις και βασανιστήρια, όπως η αναρρίχηση σε έναν τεχνητό λόφο με πλήρη πολεμική εξάρτηση κάτω από τον καυτό ήλιο.
7)Στο κλασικό έπος «Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς» του Τζον Χιούστον βασισμένο στην νουβέλα του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, μαζί με τον Μάικλ Κέιν και τον Κρίστοφερ Πλάμερ, στον ρόλο του Κλίπινγκ το 1975.
8)Το 1976, στο «Ρόδο και το Βέλος» του Ρίτσαρντ Λέστερ, πραγματοποίησε μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση στον ρόλο του γερασμένου Ρόμπιν Χουντ.
9)Το 1986 είχε την τιμή να πρωταγωνιστήσει στην ταινία το Όνομα του Ρόδου του Ζαν Ζακ Ανό από το ομώνυμο βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο, ερμηνεύοντας τον Ούλιαμ της Μπάσκερβιλ, κερδίζοντας το βραβείο BAFTA.
10)Το 1988 πρωταγωνίστησε στους αδιάφθορους μαζί με τους Κέβιν Κόστνερ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Άντι Γκαρσία, στον ρόλο του θαρραλέου αστυνομικού, Τζίμι Μαλόουν, κερδίζοντας το Όσκαρ καλύτερου δεύτερου ανδρικού ρόλου.
11) Το 1989 στο «Ιντιάνα Τζόουνς και η Τελευταία Σταυροφορία», υποδύεται τον καθηγητή Χένρι Τζόουνς, κινηματογραφικό πατέρα του Χάρισον Φόρντ.
12)Μεγάλη εποχή άφησε και στην τετραλογία Χαιλάντερ παίζοντας τον ρόλο του Χουάν Σάντσεθ.
13)Το 1996 πρωταγωνίστησε στην ταινία ο Βράχος, σε μια αξιόλογη ταινία θρίλερ στον ρόλο του Τζόν Πάτρικ Μέισον, μαζί με τους Νίκολας Κέιτζ και Έντ Χάρις.
14)Το 1999 παρ ότι έφτασε τα 70, ήταν ο μέντορας της 30χρονης Κάθριν Ζέτα Τζόουνς στην ταινία διπλή παγίδα, με αποκορύφωμα τα ακροβατικά των δυο τους ανάμεσα στους δίδυμους πύργους της Petronas στην Μαλαισία, που σου κόβεται πραγματικά η ανάσα.
15)Το 2003 πραγματοποίησε την τελευταία του κινηματογραφική παρουσία, στην ταινία η συμμαχία, στον ρόλο του Άλαν Κουότερμεϊν, έναν σπουδαίο παγκόσμιο βετεράνο της περιπέτειας που καθοδηγεί μια ομάδα από υπέρ-ήρωες προκειμένου να σώσουν την ανθρωπότητα από έναν παρανοϊκό που είναι γνωστός ως “The Fantom.
16)Αγαπούσε πολύ την Ελλάδα και την είχε επισκεφτεί αρκετές φορές και το 2001 ήταν η κύρια επίσκεψή του προς τιμήν της κυρίας Βαρδινογιάννη, με προσωπικότητες όπως ο Νίκος Κούρκουλος, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και η Μαριάννα Λάτση. Το 2004 είχε απαγγείλει εκπληκτικά το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη με τίτλο Ιθάκη σε μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου.
«Είναι μια υπέροχη ιστορία, από τις ωραιότερες που έχω συναντήσει και κάτι πολύ διαφορετικό απ’ ό,τι έχω διαβάσει», είχε πει ο Σον Κόνερι για την «Ιθάκη», ενώ, για τον Καβάφη είχε επισημάνει ότι «είναι σοφός, απλός, που είναι ο καλύτερος τρόπος να ακολουθεί κανείς και απευθύνεται πραγματικά στον κόσμο».
Στις 31 Οκτωβρίου πέθανε ήσυχα στο κρεβάτι του έτσι όπως ήρθε και στον κόσμο. Αθόρυβα. Ταλαιπωρημένος από άνοια τα τελευταία χρόνια.
Μέσα όμως, από όλες αυτές τις ερμηνείες του, τις επιτυχίες του και τα πάμπολλα ενδιαφέροντά του, σε συνδυασμό με την πάλη του για μια λαμπρή ζωή από τα παιδικά του χρόνια, κατάφερε να γίνει ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς, ένας πολύπλευρος, μορφωμένος, καταρτισμένος, σοβαρός, μετρημένος παρά την τεράστια δόξα του, ποιοτικός κατακτητής όσον αφορά το γυναικείο φύλο και μια επιβλητική παρουσία στα 90 χρόνια που έζησε και ένας super star, αλλά ποιοτικός και ατόφιος σταρ στον Ευρωπαικό και παγκόσμιο κινηματογράφο.
Και μια αξιοσέβαστη παρουσία σε όλους γύρω του, που όλοι θα ήθελαν να του μοιάσουν. Με πρώτο εμένα.
Υπάρχουν αρσενικά, υπάρχουν ηθοποιοί. Όμως υπάρχει και ο Σόν Κόνερι.
Χωρίς παραπάνω λόγια και σχολιασμούς, και χωρίς τυμπανοκρουσίες καλοτάξιδος SIR στην χώρα των αγγέλων.
Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Μανδρέκας