Σαν σήμερα πριν 24 χρόνια, ο Παναθηναϊκός “πατούσε” για πρώτη φορά στην κορυφή του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Το “sportrevolution” επιβιβάζεται στη “μηχανή του χρόνου”, “γυρνάει” το ημερολόγιο στην 11η Απριλίου του 1996 και θυμάται τη βραδιά που άλλαξε τη μοίρα του Παναθηναϊκού και του Ελληνικού μπάσκετ.
Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι το καλοκαίρι του 1995 είχαν ξοδέψει δισεκατομμύρια δραχμές, για να φέρουν στον “πράσινο” πάγκο το Μπόζινταρ Μάλκοβις (πρωταθλητή Ευρώπης με τη Γιουγκοπλάστικα και τη Λιμόζ) και να τον «προικίσουν» μ’ ένα πλήρες ρόστερ. Ο Ντομινίκ Ουίλκινς ( ίσως ο κορυφαίος παίκτης του N.B.A που αγωνίστηκε ποτέ στο ευρωπαϊκά παρκέ) “μετακομίζει” από την άλλη όχθη του Ατλαντικού στο Ο.Α.Κ.Α, για να φορέσει το “τριφύλλι” στο στήθος και να οδηγήσει μαζί με τους Οικονόμου, Αλβέρτη, Βράνκοβιτς τον Π.Α.Ο στον ευρωπαϊκό «θρόνο».
Ο Παναθηναϊκός έπειτα από μια συγκλονιστική σειρά προημιτελικών με τη Μπενετόν Τρεβίζο προκρίνεται στο τρίτο του συνεχόμενο final 4. Το “τριφύλλι” ταξιδεύει στο Παρίσι χωρίς τη συντροφιά του “αιωνίου” αντιπάλου με μοναδικό στόχο, να “ξορκίσει” την “κατάρα” των χαμένων ελληνικών τελικών και να “σηκώσει” την πρώτη ευρωπαϊκή “κούπα”.
Οι “πράσινοι” με ηγέτη τον «human highlight film», που πέτυχε 35 πόντους, ξεπέρασαν σχετικά εύκολα το εμπόδιο της ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον ημιτελικό με 81-71.
Αντίπαλος στον τελικό, η Μπαρτσελόνα του «looser» Ρενέσες και του Λιθουανού Καρνισόβας, που αργότερα αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό.
Πρόωρη Ανάσταση
11 Απριλίου 1996, Μεγάλη Πέμπτη και το Ελληνικό μπάσκετ κάνει επιτέλους «Ανάσταση». Ο Παναθηναϊκός στο «καταπράσινο» «Παλέ ντε Μπερσί» από 10.000 και πλεόν αιώνια πιστούς οπαδούς, γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα, που κατακτά το «Άγιο δισκοπότηρο» του Ευρωπαϊκού μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο.
Φινάλε θρίλερ- Το χέρι του Δαλματού «Θεού»
Ο Π.Α.Ο μπαίνει καλύτερα στο παρκέ και επιβάλλει το ρυθμό του. Με άμυνα για “σεμινάριο” ( κράτησε την τότε καλύτερη επίθεση της Ευρώπης σε χαμηλό σκορ – μόλις 25 πόντοι στο ημίχρονο-) και με πρωταγωνιστές τους Ουίλκινς (16 π.), Αλβέρτη (17 π.) προηγείται 63-52, 2′.46 πριν το τέλος. Τίποτα δεν προμήνυε το συγκλονιστικό φινάλε. Οι «Καταλανοί» σταδιακά μειώνουν τη διαφορά (πετυχαίνουν 14 πόντους σε 1′.50) και το ευρωπαϊκό “στέμμα” κρίνεται σε μια φάση που έχει μείνει στην ιστορία. 5,4’’ πριν “ηχήσει” η κόρνα λήξης της αναμέτρησης, με το σκορ 67-66 υπέρ των “πρασίνων” ο Γιαννάκης γλιστράει και χάνει την κατοχή. Ο χρόνος επίθεσης εκπνέει. Η γραμματεία δε διακόπτει τη ροή του ματς, για να ανανεώσει το χρόνο επίθεσης των Ισπανών, ως όφειλε. Το χρονόμετρο «κολλάει» και ο Μοντέρο ετοιμάζεται, να σκοράρει στον αιφνιδιασμό. Τότε εμφανίζεται ως «από μηχανής Θεός» , ο Στόγιαν Βράνκοβιτς. Ο Δαλματός «γίγαντας» διασχίζει όλο το γήπεδο περνάει πάνω από τον πεσμένο Κόρφα , “κόβει” τον Ισπανό και “ράβει” το πρώτο “αστέρι” στη φανέλα του τριφυλλιού.
Παράπονα και Ατάκα– Απάντηση
Η Μπαρτσελόνα διαμαρτυρήθηκε για το αντικανονικό κόψιμο του Κροάτη, καθώς η μπάλα είχε βρει πρώτα στο ταμπλό. Σε μια φάση όμως, που είχε προηγηθεί μια σειρά παραβάσεων εις βάρος του Π.Α.Ο. Ακολούθησαν ενστάσεις, συσκέψεις, συζητήσεις επί συζητήσεων, αλλά τελικά το πρώτο «ευρωπαϊκό» «κλειδώθηκε» στο Ο.Α.Κ.Α. Η απάντηση του Μπόζα σε όσους απαξίωσαν τον «άθλο» του τριφυλλιού, αποστομωτική και ευρηματική: “Αν η Μπαρτσελόνα νομίζει ότι είναι ηθική νικήτρια, ας δώσει στους παίκτες της το πριμ του τίτλου”
Δικαίωση
Στην πόλη του «Φωτός» εκείνη τη νύχτα της 11ης Απριλίου δικαιώθηκαν οι κόποι και οι προσδοκίες παραγόντων, παικτών και οπαδών ενός συλλόγου. Οι Γιαννακόπουλοι ανταμειφθήκαν για τις οικονομικές υπερβάσεις, την υπομονή και επιμονή χρόνων και έβαλαν τις βάσεις για τα επόμενα πέντε «αστέρια». Οι «διόσκουροι» Αλβέρτης και Οικονόμου, απέδειξαν ότι μόνο ηττοπαθείς δεν ήταν. Ο Γιαννάκης έστω και στη «δύση» της καριέρας του εκπλήρωσε το μόνο στόχο, που δεν είχε πετύχει ως μέλος του «αυτοκράτορα» Άρη. Ο «Ζόιντ» επισκέφθηκε την πόλη που γεννήθηκε όχι για “πικ νικ”, αλλά για να γίνει ο m.v.p της διοργάνωσης και να δωρίσει το ευρωπαϊκό «κύπελλο» στους πράσινους οπαδούς.
«Always have Paris»
Αν όμως το φιλμ της πορείας του τριφυλλιού προς την κούπα μπορούσε, να «συρρικνωθεί» σε δυο στιγμές, δε θα ήταν άλλες από τις δυο “τάπες” του Στόγιαν Βράνκοβιτς. Ο Κροάτης όχι μόνο δεν άφησε, να «γλιστρήσει» το τρόπαιο από τα χέρια των πρασίνων με το πολυσυζητημένο κόψιμο στον τελικό, αλλά νωρίτερα είχε φροντίσει, να «σφραγίσει» ο ίδιος τα εισιτήρια για το final four. Ο Δαλματός είχε «φιλοδωρήσει» μ’ ένα μεγαλοπρεπέστατο “stop” το μετέπειτα “διάδοχο” του στη θέση “5” του τριφυλλιού, Ζέλικο Ρέμπρατσα στα τελευταία δευτερόλεπτα του ματς της πρόκρισης στο Τρεβίζο. Μετά από δυο χαμένους “εμφυλίους” σε Τελ Αβίβ και Σαραγόσα ήταν η απόλυτη “καταξίωση” και το καλύτερο “αντίο” του Στόικο στους οπαδούς του τριφυλλιού. Ο Παναθηναϊκός και ο Βράνκοβιτς θα έχουν πάντα το Παρίσι, όπως ο Μπόγκαρτ και η Μπέργκμαν στην θρυλική « Καζαμπλάνκα».
ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ-ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ 67-66 (35- 25)
ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Αλβέρτης 17 (6/8δ., 1/2τρ., 2/2β., 3ρ., 2ασ.), Γιαννάκης 9 (4ασ.), Οικονόμου 10 (2/6δ., 1/2τρ., 3/4β., 6ρ., 5ασ., 5λ.), Γουίλκινς 16 (7/14δ., 0/1τρ., 2/3β., 10ρ.), Βράνκοβιτς (0/1δ., 9ρ., 3τ.), Κόρφας 4, Σταυρακόπουλος 9 (3ρ.), Βουρτζούμης 2. Κόουτς: Μάλκοβιτς
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Γκαλιλέα 10 (3/4δ., 1/3τρ., 1/1β., 5ασ., 3κλ.), Φερνάντεθ 15 (2/4δ., 3/4τρ., 2/3β.), Καρνισόβας 23 (4/10δ., 2/6τρ., 9.9β., 8ρ., 6ασ.), Χιμένεθ 9, Γκόντφριντ 9 (5ρ.), Μοντέρο, Ντίεθ, Μπος, Φ. Μαρτίνεθ. Κόουτς: Ρενέσες.
Διαιτητές: Βιρόβνικ (Ισραήλ)- Ντοριζόν (Γαλλία)
Δείτε στο βίντεο πως το “τριφύλλι” “κατέκτησε” για πρώτη φορά την Ευρώπη