Ανάγκη για μια ανώτερη δύναμη ή αιώνια εκμετάλλευση;

Είναι από τις λίγες φορές που ένα θέμα της επικαιρότητας με τόσο αγνά και αληθινά συναισθήματα, με τόσο αληθινές και αθώες προθέσεις, γίνεται διαχρονικά αντικείμενο συζήτησης, αντιπαράθεσης και ουκ ολίγες φορές αιτία πολέμου μεταξύ ολόκληρων λαών. Αναφέρομαι φυσικά στο κομμάτι της θρησκείας και της πίστης γενικότερα.

Εδώ δεν είμαστε ούτε για να κάνουμε μάθημα ιστορίας ή θρησκευτικών ούτε για να προσηλυτίσουμε τον οποιονδήποτε. Παραθέτουμε όμως κάποια ιστορικά γεγονότα, που αν μη τι άλλο έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην πορεία της ιστορίας και της εξέλιξης του κόσμου, όπως είναι Εικονολάτρες-Εικονομάχοι, το Σχίσμα, οι Σταυροφορίες, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος κ.α, των  οποίων βασικός τους άξονας ήταν οι θρησκευτικές διαφορές και γενικότερα ό, τι αφορούσε στην έννοια «πίστη». Άραγε ποιος βγήκε ωφελημένος από όλη αυτή την αναταραχή και από όλες αυτές τις διαμάχες; Άραγε τι εννοούμε με τον όρο «πίστη» και πως θέλει η κοινωνία μας να την ορίζει;

Βασικό μάθημα στο σχολείο από τα πρώτα κιόλας χρόνια είναι τα Θρησκευτικά, μέσω των οποίων τα παιδιά μαθαίνουν πώς να γίνονται καλοί χριστιανοί, να αγαπάνε τον πλησίον τους, να κάνουν καλές πράξεις, να μάθουν να συγχωρούν και να πιστεύουν στο λόγο του Θεού. Δε διαφωνώ σε κάτι και τονίζω για να μη παρεξηγηθώ ότι δε δηλώνω άθεος ούτε διαφωνώ ριζικά στο κομμάτι αυτό. Θεωρώ όμως ότι τα μέσα και οι απεσταλμένοι του Θεού με έχουν κάνει να αναρωτηθώ τι τελικά είναι «πίστη» και τι «Θεός». Γνωρίζουμε ότι πίστη και Θεός είναι μια ανώτερη δύναμη και κάθε τι το οποίο δεν μπορεί να εξηγηθεί με την ανθρώπινη λογική, το αντίπαλο δέος της έννοιας «επιστήμη», μία χείρα βοηθείας από το πουθενά, για να το πούμε πιο απλά. Κάπου εκεί έρχονται και οι πρώτες μου ενστάσεις.

12180988_431487150387782_1137568781_o

Γιατί θα πρέπει κάθε παιδί να μεγαλώνει σα χριστιανός και να μην έχει τη δυνατότητα να μάθει για όλες τις θρησκείες και τα δόγματα και να διαλέξει μόνο του σε τι θα πιστεύει; Γιατί ο διπλανός μου ο οποίος επισκέπτεται την εκκλησία δύο και τρεις φορές τη βδομάδα, να είναι καλύτερος χριστιανός από μένα, που πηγαίνω κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα; Γιατί να προσωποποιούμε την έννοια Θεός και να μην γίνεται αποδεκτό κάθε τι, το οποίο πιστεύουμε ότι λειτουργεί σε μας, σαν μια ανώτερη δύναμη, όπως π.χ ένα αγαπημένο μας πρόσωπο που χάσαμε;

Προσωπικά δεν έχω την απαίτηση, ούτε νιώθω την ανάγκη να πηγαίνω στην εκκλησία για να προσεύχομαι και να δείχνω πόσο χριστιανός είμαι. Μπορώ να το κάνω και στο σπίτι μου ή ακόμα και στο δρόμο! Επίσης, αναρωτιέμαι γιατί να χρειάζομαι μια εικόνα ενός Θεού για να προσεύχομαι και να μην υπάρχει ο δικός μου «Θεός» που θα επικαλούμαι και θα ανατρέχω σε βοήθεια στις δύσκολες στιγμές μου και θα νιώθω ότι είναι ο φύλακας άγγελος μου και πάντα θα με προστατεύει.

Επομένως η θρησκεία θα έπρεπε να είναι κάτι τελείως απρόσωπο, με αναφορές μεν στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη αλλά ως εκεί. Η τελική κρίση να είναι καθαρά υποκειμενική.

Ακόμα, διαβάζοντας κομμάτια της Αγίας Γραφής παρατηρώ ότι δεν υπάρχουν αναφορές για πλουσιοπάροχα και ακριβά κοσμήματα στους «απεσταλμένους» του Θεού που επρόκειτο να διαμηνύσουν το κήρυγμα του Κυρίου. Διαβάζω για απλούς, καθημερινούς και ταπεινούς ανθρώπους, που μόνη τους ελπίδα και όπλο ήταν η πίστη τους, οι εμπειρία τους κ ο λόγος του Θεού. Εμείς όμως βλέπουμε ιερείς βγαλμένους από τα μεγαλύτερα σαλέ του κόσμου, κήρυκες από τα μεγαλύτερα τζάκια με αμύθητη περιουσία και το κυριότερο: πουθενά μα πουθενά δε γίνονται αναφορές για καταμέτρηση αυτής της εκκλησιαστικής περιουσίας και για τυχόν φορολόγησή της. Για ποιο λόγο δηλαδή στο απυρόβλητο οι συγκεκριμένοι «εκλεκτοί», που με τη πρώτη ευκαιρία (με ιστορικές αποδείξεις) εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο και εμπορευματοποιούν τη πίστη μας, πουλάνε ό, τι μπορούν στο βωμό της εκκλησιαστικής βοήθειας και ουσιαστικά καρπώνονται αυτά τα έσοδα;

Διαβάζω πρόσφατα για μια ηλικιωμένη κυρία, που εκδιώχθηκε από το σπίτι της γιατί της το πήρε…η εκκλησία! Άραγε αυτός ήταν ο λόγος του Κυρίου; Πως μπορώ να μη χάσω τη πίστη μου όταν διαβάζω ότι οι μεγαλύτεροι πόλεμοι στην ιστορία έγιναν με αφορμή τη θρησκεία και την Εκκλησία;

12177356_874438275986538_1133220263_o

Κλείνοντας, θέλω να τονίσω την αναγκαιότητα όλων των ανθρώπων να βασίζονται σε οτιδήποτε τους κάνει να νιώθουν γεμάτοι, ανακουφισμένοι και να μη νιώθουν μόνοι και «απροστάτευτοι». Αρκεί να διαβάζουν όσο πιο πολύ μπορούν για να έχουν μια γενικότερη και πιο εμπεριστατωμένη άποψη.

Για το τέλος θα αναφέρω τη δική μου φιλοσοφία, μέσα από τα λίγα χρόνια ζωής μου και εμπειρίας: “Δε χάνω τη πίστη μου στο Θεό, πιστεύω σε Αυτόν αλλά όχι στους απεσταλμένους του”…