Το σενάριο και τη σκηνοθεσία του φιλμ υπογράφει η Ουγγαρέζα Ildikó Enyedi, η οποία καταφέρνει να χαρίσει μια εκπληκτική ταινία στο κοινό, μέσα από μια όχι κλασική και χιλιοπαιγμένη ιστορίας αγάπης της μεγάλης οθόνης. Η απόσταση από το Χόλυγουντ, άλλωστε, προφανώς και είναι το στοιχείο που της το επέτρεψε να το καταφέρει. Πρέπει να σημειωθεί, επίσης, πως η ταινία θριάμβευσε στην Berlinale τον π. Φλεβάρη, κατακτώντας -μεταξύ άλλων διεθνώς- τη «Χρυσή Άρκτο»!

Η υπόθεση αφορά έναν άντρα και μια γυναίκα, που κοινή τους «στέγη» αποτελεί ο χώρος εργασίας τους, πέρα από το κοινό τους όνειρο, το οποίο τους… ταλαιπωρεί, μάλλον γλυκά, κάθε βράδυ. Στο ρόλο του οικονομικού διευθυντή Endre, αφεντικού σχεδόν του εργοστασίου/σφαγείου βοδινών, συναντάμε τον, πρόσφατα χωρισμένο στο φιλμ, 60άρη (συν), Géza Morcsányi. Στο ρόλο δε της γλυκιάς και… κατά το ήμισυ από τον πρώτο νεότερης και νεο-προσληφθείσας στην υπηρεσία Maria, απολαμβάνουμε -άλλοτε με χαμόγελο ή γέλιο και άλλοτε με βαθιά μελαγχολία- την Alexandra Borbély.

Ο Endre «κουβαλά» μια μικρή αναπηρία, καθώς το ένα του χέρι είναι κυριολεκτικά ανενεργό, ενώ η καινούρια, σχολαστική μέχρι κεραίας, επιθεωρήτρια ποιότητας μοιάζει «απροσάρμοστη», αισθητά κλεισμένη στο μικρόκοσμό της, που δεν περιλαμβάνει συμπεριφορές οικείες σε όλους. Η εσωστρεφής αυτή νεαρή, ίσως φοβισμένη από τον «πραγματικό» κόσμο, γυναίκα, με μια παιδική αθωότητα και καχυποψία στο πρόσωπό της, δε διαθέτει καν κινητό τηλέφωνο, ενώ ο γιατρός που επισκέπτεται -περισσότερο συμβουλευτικά- δεν αφορά καν την ηλικία της!

Η σχέση τους ξεκινά δειλά, «αναγνωριστικά», σχεδόν φιλικά, αφού διαπιστώσουν την κοινή τους εμπειρία, την καθιερωμένη τους δηλαδή συνάντηση -όχι όμως και συνεύρεση- με ζωώδη μορφή στον ύπνο τους. Η γεμάτη τόση αγνή αθωότητα ανάγκη της… διαφορετικής Maria, που προσπαθεί να «επιμορφωθεί» σε πολλούς τομείς προκειμένου να ανταπεξέλθει στην ανάγκη της ψυχής και του σώματος της για τον Εndre, είναι η γοητεία της, αλλά και η κατάρα της, ίσως. Και αυτό γιατί, η ανάγκη της αντίστοιχης ψυχής και του σώματος του «απέναντι» για εκείνη ξεχειλίζει, μην μπορώντας να περιμένει ες αεί την κατάκτησή της, ασφυκτιώντας…

Εν πολλοίς, η μερική μετάλλαξη ενός ατόμου με τα μονίμως υψωμένα τείχη γύρω του, που δεν έχουν να κάνουν μόνο με το ίδιον του χαρακτήρα, αναφορικά με τη φιγούρα της Maria, είναι αυτό που πραγματεύεται η Ουγγαρέζα δημιουργός. Μια μετάλλαξη, που μπορεί να αποδειχθεί από θετική ως και μοιραία (κρατήστε το αυτό), για ένα άτομο που ακόμη μαθαίνει να διαχειρίζεται την έκρηξη των συναισθημάτων του.  Έτσι, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι πρωτότυπο εν σχέση και με την ερωτική ιστορία που εξελίσσεται.

Μοναδικό ψεγάδι, αν μπορεί κάποιος να προσάψει κάτι αρνητικό στο, κατά τ’ άλλα, αριστούργημα της Enyedi, δεν είναι άλλο από την ίδια την ιδέα γύρω από το πρόσωπο της Maria, αφού τα τελευταία χρόνια «παίζει» πολύ στην έβδομη τέχνη, αλλά και σε επίπεδο σειρών (βλ. πχ το σουηδικό-δανέζικο «Bron») το αντικείμενο «πρωταγωνιστές με ιδιαίτερους χαρακτήρες».  Άτομα, εν ολίγοις με απολύτως λειτουργικά σύνδρομα -ας μας επιτραπεί ο όρος- που ζουν, δουλεύουν, ερωτεύονται και εξελίσσονται στον κόσμο της… υποτιθέμενης κανονικότητας. Αυτής, που εμείς οι «κανονικοί» έχουμε εγκαθιδρύσει. Το κάνει όμως πολύ καλά η φιλμογράφος από την Ουγγαρία, άρα και αυτό το αμελητέο αρνητικό, καταντά θετικό τελικά…

Δείτε το τρέιλερ: