* Η κεντρική εικόνα του άρθρου: «Η βρεφοκτονία του Ηρώδη» (Ιερά Μονή Ξηροποτάμου, Τοιχογραφία Καθολικού)
«(…) βλέπωντας ο Hρώδης ότι επεριπαίχθη από τους Mάγους, εθυμώθη και επικράνθη πολλά. Όθεν έχωντας εις την ενθύμησίν του εκείνο, οπού είπον οι Mάγοι, ότι δηλαδή ο αστήρ εφάνη ολιγώτερον από δύω χρόνους: τούτου χάριν έστειλε τους στρατιώτας του και εφόνευσαν όλα τα παιδία τα ευρισκόμενα εις την Bηθλεέμ, όσα δηλαδή ήτον κάτω από τους δύω χρόνους (…)»
Σήμερα, 29 Δεκεμβρίου εορτάζεται κατά την ορθόδοξη εκκλησία η μνήμη των «Αγίων 14.000 Νηπίων, των υπό Ηρώδου αναιρεθέντων», όπως αναφέρουν τα ημερολόγια. Λίγες μέρες μετά τη γέννηση του «Θεανθρώπου» και τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, ακολουθεί μια… μαρτυρική εορτή, αφιερωμένη στα μωρά, τα οποία κατέσφαξαν οι στρατιώτες του Βασιλιά Ηρώδη, κατά τη χριστιανική παράδοση, μετά την είδηση γέννησης του βρέφους που προοριζόταν να γίνει «βασιλιάς».
Ο Ηρώδης, φοβούμενος ότι η θέση του κλονίζεται, ότι μπορεί να υπάρξει ανταγωνιστής του θρόνου κι ότι ο ίδιος… κινδυνεύει, θα προχωρήσει στην εξόντωση πολλών χιλιάδων παιδιών, έως δύο ετών, προκειμένου ο διεκδικητής της βασιλείας να μην υπάρξει καν. Χωρίς δισταγμό, οι εντολοδόχοι του θα σφάξουν μωρά μπροστά στις μανάδες τους, θα ατιμάσουν τα κορμάκια τους και θα πνίξουν στο αίμα μια ολόκληρη πόλη. Λίγο πολύ, έτσι μπορεί να περιγραφεί το μαζικό «ηρώδειο» έγκλημα, δύο χιλιετίες περίπου πίσω, σύμφωνα με το δόγμα του χριστιανισμού. Δεν είναι το ζητούμενο των σημερινών γραμμών, ωστόσο, η υπερ-ανάλυση για τη σημερινή επέτειο μνήμης και τα σφαγιασθέντα νήπια της Βηθλεέμ.
Το 2015 τελειώνει, με τα καλά του και τα πολλά… κακά του, όπως κάθε χρονιά σε έναν πλανήτη, που κυρίαρχος κατακτητής (;) του και «ένοικός» του είναι ο άνθρωπος. Αυτό το έλλογο ον, που αυτοκαταστρέφεται και καταστρέφει. Που σκοτώνει και σκοτώνεται. Όχι επειδή απειλείται κάποιος θρόνος, αλλά επειδή όλοι θέλουν να τον κατακτήσουν. Όχι, ο ψυχρός πόλεμος δεν τελείωσε το 1990, καλοί μου φίλοι. Τώρα υπάρχουν ακόμη περισσότεροι φανερά στο προσκήνιο, που ζητούν να γίνουν κυρίαρχοι του παιχνιδιού. Ένα παιχνίδι από το οποίο χάνουν οι πολλοί, κερδίζουν πολλοί λίγοι και στο τέλος χάνουν ουσιαστικά και εκείνοι. Διότι όταν πάψεις να είσαι άνθρωπος, με την καλή -και μοναδική που θα έπρεπε να έχει- έννοια, ουσιαστικά έχεις ηττηθεί, ακόμη και να έχεις όλα τα πλούτη, όλες τις γκόμενες όλα τα κομφόρ, όλα όσα σε κάνουν να νομίζεις ότι είσαι βασιλιάς.
Οι σύγχρονοι Ηρώδηδες είναι παντού. Ο 20ος και 21ος αιώνας αποτελούν τελικά σταγόνα στον ωκεανό της παγκόσμιας ιστορίας, αν αναλογιστεί κανείς πόσους αιώνες ο άνθρωπος αφανίζει χωρίς έλεος το ίδιο του το είδος, χωρίς να ξεχωρίζει γυναίκες, γέρους και δη παιδιά. Σήμερα όμως δε δικαιούται κανείς να κλείνει επιδεικτικά τα μάτια, διότι γνωρίζει ή μπορεί να μάθει, τέλος πάντων…
Το… σύμπαν όλο συγκλονίστηκε με την πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στη Γαλλία. Είχε ξεχάσει ήδη όμως πριν ή απλώς δεν ήθελε να καταλάβει ότι καθημερινά και για χρόνια πολλοί συνάνθρωποι μας στη Μέση Ανατολή και μάλιστα μικρά παιδιά, που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΚΑΝ ΝΑ ΦΤΑΙΞΟΥΝ, γίνονται κυριολεκτικά κομμάτια από σφαίρες και βόμβες των επίδοξων «βασιλιάδων» του κόσμου. Μικρά παιδάκια δε θα μπορέσουν ποτέ να περπατήσουν ή να νιώσουν την αίσθηση της αφής ξανά, επειδή «κάποιοι» αποφάσισαν μια μέρα να πάψουν εκείνα να είναι αρτιμελή και να ζουν σε ειρήνη. Αλήθεια, η Αφρική έπαψε να είναι «τριτοκοσμική» ήπειρος; Μήπως ξεπρήστηκαν οι κοιλίτσες των μικρών έγχρωμων παιδιών, όσων καταφέρνουν να επιζήσουν από την πείνα ή τους εμφυλίους πολέμους;
Οι προαναφερόμενοι «κάποιοι», είναι οι Ηρώδηδες του σήμερα, που έχουν ξεπεράσει τους φόβους τους και απλώς ρίχνουν… ζάρια, με στόχους συγκεκριμένους. Είτε για να δοκιμάσουν τα ακριβά τους οπλικά συστήματα, είτε για να εξαφανίσουν «εχθρούς της δημοκρατίας» ή για να κατακτήσουν οικονομίες και πόρους χωρίς καν κόπο και βία. Απλώς… δανείζουν και ζητούν πίσω, ενώ ξέρουν ότι είναι αδύνατο να τα πάρουν. Ναι, και από αυτό το τελευταίο, ένα παιδί μπορεί να πεθάνει και την εντολή να την έχει δώσει ένας καριόλης Ηρώδης, με τους αυλικούς εθελόδουλους «στρατιώτες» απλώς να τη θέτουν σε εφαρμογή.
Ακόμη και τα μωρά στα παράλια ή στα νερά του Αιγαίου είναι θύματα των ίδιων «βασιλιάδων», που προτάσσουν το χρήμα μπροστά στην ανθρωπιά. Μέρες που είναι λοιπόν, αλλά και μετά που θα φύγουν αυτές οι «άγιες», σκεφτείτε, προβληματιστείτε και προσευχηθείτε όσοι μπορείτε (σε αυτό προσωπικά νιώθω ανίκανος να βοηθήσω) και το πιστεύετε για τα παιδιά, που είτε γεννήθηκαν «άτυχα» και κινδυνεύουν, είτε χάθηκαν άδικα και μάταια. Οι ψυχές τους όμως υπάρχουν για να μας θυμίζουν πόσο ωραίο να αποκαλείται κάποιος άνθρωπος και πραγματικά να είναι…
Για κλείσιμο και επειδή το επιτάσσει η μέρα, παρατίθενται κάποιοι στίχοι -και όλο το τραγούδι- από τους Motörhead με τίτλο «Smiling Like A Killer»…
“Killers in the house, killers in the yard, smile, smile, smile, killers they’re so hard,
smiling at your kids, smiling at your mom, smiling at your pets, they know where you come from…”
R.I.P. Lemmy…