Ήταν Πρωταπριλιά του 1981, όταν στον κόσμο ήρθε ένα αγοράκι που γραφτό του ήταν, να βιώνει μια αθλητική ζωή σαν «παραμύθι» χωρίς τέλος και να γίνει ο «Μπάτμαν» των ευρωπαϊκών παρκέ και όχι μόνο. Διαβάστε πως προήλθε το μπασκετικό “ψευδώνυμο” στην συνέντευξη που έδωσε στο SportRevolution. 35 χρόνια μετά ο Αντώνης Φώτσης παραμένει στην “πρώτη γραμμή” των μπασκετικών «μαχών» και με «όπλο» την πορτοκαλί μπάλα αναμένεται, να «ράψει» και άλλους τίτλους στην πράσινη «μπέρτα» του.
Γιός του Βαγγέλη Φώτση, πρώην παίκτη και προπονητή μπάσκετ, δεν άργησε, να βρει την αθλητική και επαγγελματική του «πυξίδα». Μετά από μια σύντομη περιπλάνηση στις πισίνες των Ιλισίων, ασχολήθηκε με την καλαθοσφαίριση. Το μήλο όχι μόνο έπεσε κάτω από τη μηλιά, αλλά τη ξεπέρασε και την έκανε, να αισθανθεί υπερήφανη. “Παράνομος” «αθλητικός» έρωτας του παραμένει ακόμα και σήμερα το πινγκ πονγκ.
Το 1997 “μετακόμισε” από τον Ηλυσιακό στον Παναθηναϊκό και τα πρώτα κεφάλαια στο βιβλίο της μπασκετική ζωής του Αντώνη Φώτση, άρχισαν, να γράφονται. Ο Λευτέρης Σούμποτιτς τον χρησιμοποίησε στον αγώνα του Παναθηναϊκού με τη Δάφνη, μόλις στην 5η αγωνιστική της σεζόν 1997-98 σε ηλικία 16 ετών και έξι μηνών. Ο «Μπάτμαν» του «τριφυλλιού» και της Εθνικής Ελλάδος είχε μόλις αναλάβει την πρώτη του «επικίνδυνη» αποστολή που δε θα παιζόταν σε μια κινηματογραφική αίθουσα, αλλά εντός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ.
Μερικά «παρατσούκλια» μόνο τυχαία δεν είναι και ο Αντώνης Φώτσης το επιβεβαιώνει συχνά με τις εμφανίσεις του στον αγωνιστικό χώρο. Το “νούμερο 9” του “εξάστερου” πράττει στα παρκέ, ό,τι ακριβώς και ο άνθρωπος “νυχτερίδα” στις ταινίες. “Πληγώνει” και “σκοτώνει” τους αντιπάλους του τη στιγμή που πρέπει, με τον τρόπο που πρέπει.
Τι να θυμηθεί κανείς; Τι να ξεχάσει; Σε μια μέχρι τώρα καριέρα “πάμπλουτη” σε τίτλους και διακρίσεις.
Το 2002 «έσβησε» τα φώτα στον Κρίσπιν και χάρισε στον Π.Α.Ο το πρωτάθλημα απέναντι στην Α.Ε.Κ.
Με καλάθι και φάουλ “αποτελείωσε” τον Ο.Σ.Φ.Π στον πέμπτο τελικό του 2014.
Με τρίποντο “σκότωσε” τη “Ρωσική Αρκούδα”, ΤΣΣΚΑ το 2014 στο Ο.Α.Κ.Α.
Στο Μουντομπάσκετ του 2006 ισοφάρισε με τρίποντο την Αυστραλία και ολοκλήρωσε την “επική” ανατροπή ο Ζήσης.
Ο «πράσινος» φόργουορντ έχει άλλοτε ταυτιστεί με τους τίτλους των ταινιών του “Σούπερ ήρωα” και άλλοτε τους έχει αναδιατυπώσει.
«Μπάτμαν, η επιστροφή».
Έχει επιστρέψει τρεις φορές στην ομάδα που αγαπήθηκε και αγάπησε, τον Π.Α.Ο. Μετά από τα ταξίδια στην αλλη όχθη του Ατλαντικού για τους Γκρίζλις, στην Ισπανία για τη “Βασίλισσα” Ρεάλ, στη Ρωσία για τη Ντιναμό Μόσχας και στην Ιταλία για την Αρμάνι, ο Φώτσης γυρνούσε πάντα στο Ο.Α.Κ.Α και στο “τριφύλλι”, για να συνεχίσουν μαζί μια “καρμική” μπασκετική σχέση.
Ο “Μπάτμαν” αν και φίλαθλος του ΠΑΟ από μικρός δεν “πούλησε” ποτέ “οπαδιλίκι”. Με ασυνήθιστη σεμνότητα για ένα παίκτη τέτοιου βεληνεκούς κάνει απλά τη δουλειά του στον αγωνιστικό χώρο και είναι προσιτός εκτός αυτού, πιστοποιώντας, ότι και οι “ήρωες των κόμιξ” έχουν και μια ανθρώπινη πλευρά. Πρόσφατα έγινε και επίσημα μέλος της ιστορίας του “εξάστερου”, καθώς ψηφίστηκε στην καλύτερη πεντάδα της τελευταίας 25ετίας και τιμήθηκε σε ειδική εκδήλωση στο Ο.Α.Κ.Α.
«Μπάτμαν… και ο Θρύλος δε ζει» , καθώς ο Φώτσης τον «τραυμάτισε» στο ΣΕΦ (πρώτος τελικός, κρίσιμο τρίποντο) και το «σκότωσε» στο Ο.Α.Κ.Α (6/6 τρίποντα, πέμπτος τελικός) , το 2011.
https://www.youtube.com/watch?v=YYk_qdZNncI
Ο πράσινος «μπάτμαν» μοιάζει με «φωτεινό» ιππότη, που «φώτισε» και έδειξε το δρόμο για το “Αμερικάνικο όνειρο” και το N.B.A στους Έλληνες παίκτες. Ο Φώτσης είναι ο πρώτος Έλληνας μπασκετμπολίστας που πάτησε τα “μαγικά” παρκέ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού το 2001 με τη φανέλα των Γκρίζλις.
Ο Αντώνης Φώτσης είναι μια τεράστια μπασκετική προσωπικότητα, που δηλώνει πάντα παρούσα στα δύσκολα. Με «κρύο» αίμα, ψυχραιμία και πνεύμα νικητή κάνει αθόρυβα τη διαφορά σε ελληνικά και ευρωπαϊκά παρκέ. Μπορεί, να μην παίζει πλάτη (που θα έφθανε αν έπαιζε; ) και να μη βάζει τριαντάρες, αλλά θα είναι εκεί, όταν πρέπει. Ο «Μπάτμαν» στα 35 πλέον παραμένει πρωταγωνιστής και έτοιμος, να “σφραγίσει”με την απόδοσή του κάθε ροζ φύλλο αγώνα. Οι “Σούπερ ήρωες” άλλωστε δεν έχουν ηλικία και το στυλό του Φώτση φαίνεται, να έχει αρκετό μελάνι, για να υπογράψει πολλές νίκες και τίτλους ακόμα.
Χρόνια πολλά Αντώνη!!! Να είσαι πάντα υγιής!!!